Í vorkulda minninganna var blautt í húsum
drulla í fjárhúskró og stæk lykt
ærnar siluðust og stundu - nærri burði
og maður var næstum feginn þegar einlemba bar
og það mátti setja hana út - - þá rýmkaði í krónni og það gátu allar
ærnar étið á garðanum það kvöldið
- -
þegar hlýnaði aftur
og varð grænt sunnan-undir
vildi drengurinn setja allt út
en kallinn fullyrti að þetta gæti brugðið til beggja vona
kannski mundi aftur snjóa - allavega lægi ekkert á
---
og svo voru eldhúsdagsumræður í útvarpinu
og borðleggjandi að Viðreisnarstjórnin var hérumbil búin
að leggja landbúnaðinn í rúst - - hvað sem ráðherrann sagði
við fundum það glöggt á eigin skinni feðgarnir