SALEK; er mögulega samþjöppuð uppskrift að langstæðri krísu í heimilisrekstri landsmanna – með landflótta og mögulega EFNAHAGSHRUNI 2.1 þar sem lífeyrissjóðir landsmanna springa í andlitið á brennandi jólageitinni við IKEA
SALEK - er skammstöfun sem nú um daga ríður húsum landsmanna. Auðvelt er að leiða hugann að því að þessi skammstöfun geti vísað til þess að menn hafi ekki hugsað dæmið til enda; - en aðilar þessa samkomulags á vinnumarkaði þykjast hafa höndlað SAnnLEiKann – bara næstum því eins og hann leggur sig. Sömu dagana rifjar Jónas Kristjánsson upp frægt viðtal við og fyrirlestur frá aukýfingnum Nick Hanauer þar sem hann útkýrir afar glöggt að græðgiskapítalisminn sé á leið að eyða sjálfum sér og óhóf hinna freku muni senn þvinga fram byltingu eða niðurbrot hins þekkta kapítalska kerfis Vesturlanda.
Lífeyrissjóðir landsmanna vaxa sem aldrei fyrr og viðskiptavæðing hagkerfisins er komin á fullan snúning að nýju rétt í sama takti og var í aðdraganda Hrunsins. Viðskiptaráð Íslands lætur boð út ganga um að einkahagnaðarvæðing eigi að verða forgangsverkefni ríkisstjórnarinnar næstu mánuðina og árin og Landsfundur Sjálfstæðisflokksin tekur undir. Gerviviðskipti lífeyrissjóðanna í Kauphöllinni virka á hófsamt fólk eins og endurtekning á slæmum draumi frá 2005-2007 sem að lokum endaði verr en nokkur martröð - martröð sem var miklu líkari efnahagslega banvænu snjóflóði í kyrrlátu þorpi.
Eins og einkvavæðing bankanna og viðskiptavæðing alls hagkerfisins - í anda Viðskiptaráðs Íslands hafi fært þjóðinni velmegun og varanlegan hagvöxt og stöðugleika? – Nei, þvert á móti færði þessi þróun okkur eyðingu verðmæta – efnahagshrun og hörmungar sem ekki sér fyrir endann á í efnahag fjölmargra fjölskyldna – með félagslegu hruni og landflótta og varanlegri löskun í tiltölulega afslappaðri samfélagsgerð.
Menntakerfið er ekki lengur opið fyrir öllum og krónisk hagræðing leiðir til þess að menn játast árangursleysinu möglunarlítið - með pólitískum innhlaupum ráðherra og bæjarfulltrúa um land allt – heilbrigðiskerfið er í tómu tjóni þar sem búið er að loka á þjónustu víða um landið og LSH er ekki nema svipur hjá sjón í myglusveppuðum kompum þar sem frekustu og ósvífnustu sérfræðingarnir eru búnir að hrifsa til sín bestu bitana og sitja ábyrgðarlausir á þeim úti í bæ - en skilja bakvaktir og vandamál eftir hjá almennum læknum á vakt í launasveltu þjónustukerfi þar sem einhver er örugglega í verkfalli eða búinn að segja upp.
Ungt fólk sækir sér tækifæri til útlanda meðan vaxtargreinar ferðaþjónustunnar telja sig þurfa að sækja sér ómenntaða innflytjendur eða farandverkamenn til að sinna þessum stærsta atvinnuvegi þjóðarinnar.
Að samtakamáttur almúgans á Íslandi í gegn um ASÍ og BSRB skuli nú hafa gengið til samkomulags við fjármálakerfið og fulltrúa þess í ríkisstjórn og Samtökum Atvinnulífsins – hlýtur að vekja upp varkárni og spurningar. Já; og um hvað er gert samkomulag?
· Er gert samkomulag um að almenningur fái meira til sín af þjóðarkökunni?
· Er gert samkomulag um sameiginlegt átak til að skrúfa niður fjármálakerfið og kveða verðtrygginguna og vaxtaokrið í kútinn?
· Er gert samkomulag um að vinnuáþján íslenskra fjölskyldna verði sett skynsamleg mörk?
· Er gerð skuldbinding um að gjaldfrítt aðgengi að heilbrigðisþjónustu og menntun sé endurnýjað og til jafnaðar við það sem best gerist í nágrannalöndum eins og t.d. Danmörku?
· Er gert samkomulag um að launafólk sé leyst undan drápsklyfjum af lífeyrissjóðum sem soga til sín 15% - jafnvel 18-20% af launaveltu allra á vinnumarkaði?
· Er gert samkomulag um að fiskveiðar og ferðaþjónusta og orkuiðnaðurinn skili fullu gjaldi fyrir afnot sín af auðlindunum til sameiginlegra sjóða landsmanna - þannig að létta megi álögum af almenningi um leið og byggð er upp sterkari þjónustukerfi við veika, unga og aldraða?
Nei; svörin við þessum spurningum hér að ofan sýnast mér öll neikvæð - jafnvel mjög neikvæð. Það er þvert á móti gert samkomulag um að fjármálakerfið og kapítalistarnir haldi sínum hlut og að þeirra kortlagning af “meintri getu” svokallaðra útflutningsgreina skuli ráða því hvað kemur til skipta og í framhaldinu í hlut almennings.
Umfram allt virðist þetta samkomulag vera helst til þess fallið að viðhalda og festa í sessi þá auknu misskiptingu sem hefur komið fram í almennum kjörum og tækifærum landsmanna. Millistéttin sem spratt fram í kjölfar almennrar menntabyltingar - með 68+/- kynlóðinni og sótti sín tækifæri í uppgripaþjóðfélagi eftirágreiddra skatta hefur nú breyst í hina illræmdu “Frekjukynslóð” sem ætlar sér varanlega að sitja yfir hlut þeirra sem misstu af tækifærunum og sitja eftir með rústaðan fjárhag og ónýt tækifæri verðtryggðra lána og LÍN skulda sem taka til sín heil mánaðarlaun á hverju ári.
Einu tækifæri unga fólksins “sem ekki er fætt til arfs og auðs” – munu varanlega felast í því að forða sér úr landi og freista gæfunnar í Danmörku, Sviþjóð, Noregi eða Kanada - eða ennþá fjær - þar sem öflugt fólk með greind og getu fær farvegi fyrir hæfileika og árangursvilja.
Umfram allt annað þá kann þetta SALEK samkomulag að vera samkomulag “fortíðar-viðhorfa” og forpokunar - þar sem gamaldags hugmyndafræði og úreltir mælikvarðar eru lagðir til grundvallar - þar sem gamaldags-stjórnmál slá skjaldborg sína um valdaskiptingu “fjórflokksins” sem er “fimmflokkur” í reynd. Þetta samkomulag er líklega karla-samkomulag – sem ekki mun færa okkur betra samfélag en er aðgerð sem miðar að því öllu öðru fremur að skapa “hinn umtalaða og eftirsótta STÖÐUGLEIKA fyrir valdakerfi fortíðarinna og gömlu stjórnmálaflokkanna og (sér)hagsmuna-afla” . . .
Mínar heimildir úr þessum viðræðum eru nokkuð ábyggilegar og
Aðild ASÍ og BSRB að þessu samkomulagi bendir sannarlega til þess að þar hafi forystufólk þessarra hreyfinga endanlega ákveðið að gefa stjórnlausum og ósjálfbærum vexti lífeyrissjóðakerfisins forgang á hagsmuni launafólks og þrá frjálshuga manna um efnahagslegt og félagslegt sjáfstæði og örugga afkomu fyrir fjölskyldurnar.
Þetta virðist vera samkomulag um að að láta lífeyrissjóðina leika lausum hala og raka til sín fjármunum og hlaða undir valdsækni fursta og framlínufólksins - og þjónusta valdakerfi sem hefur reynst okkur allt annað en vel. Samkomulag um að “big-business” - í anda Viðskiptaráðs Íslands - með kreddum sínum og ranglæti vísi veginn og að samtakamætti launafólks verði ekki beitt til að sækja ríkari hagsmuni fyrir almenning í náinni framtíð. Samkomulag um að skipta ekki réttlátar - og stemma stigu við frekju og skammsýni græðgiskapítalistanna sem lengst ganga og ógna framtíð þess þjóðskipulags sem þrátt fyrir allt skilaði almenningi mestum framförum og tækifærum á árabilinu frá lokum Kreppunnar miklu og fram yfir 1980.